Ik geraak wat achter met mijn verhaal . Vreemd , de dag begint nochtans steeds vroeg voor mij ( 4 a 5 uur in de morgen) . Waarschijnlijk door het tijdsverschil . Dus de dagen lijken lang , toch ben ik al snel een uur of twee ,drie bezig met schrijven .
Kyoto is gewoon fantastisch, overzichtelijk , niet te druk , mooi met een rijke geschiedenis en makkelijk met de fiets te bezoeken .
De stad was de hoofdstad van het Keizerrijk van Japan sinds 794 tot 1868 , het einde van de Edo periode .
Ik las in een reisblog van Els Slots , dat ik een fiets kon huren vlakbij het station . Leek makkelijk , was het ook bleek achteraf , toch verdwaalde ik wat met mijn stadsplan . Maar de mensen hier , kunnen ofwel geen plan lezen of kennen echt hun buurt niet . Dit viel me reeds eerder op , echt vlakbij zijn en toch kennen de mensen hun omgeving niet. De zaakvoerder van de fiestwinkel. Was opnieuw super gedienstig . De man gaf mij een ander en beter stadsplan dan Wat ik had gekregen in het hotel. Daarop tekende hij mij twee routes , het stadsgedeelte aan de rechteroever en de route aan de linkerzijde van de Kamo rivier . Toen nam hij nog een klem en bevestigde het plan op de voorkant van het boodschappenmandje op de fiets, als dat geen service is! . Aan de fietsen kan je merken dat de mensen hier over het algemeen wat kleiner zijn . Met mijn zadel op de hoogste stand ,zat ik nog ietsje te laag . Moet een leuk gezicht zijn met een lange Nederlandse slungel op zo een fietsje . Opnieuw kan ik fietsen onder een stralende zon , maar met min 10 ° . Dus handschoenen en mijn pet zijn super handig. Ik begin met het hoogste gedeelte , aan de rand van de stad . Het Onari san schrijn , dit heiligdom ligt op een bergflank en bestaat uit kronkelige paden met duizenden scharlaken rode schrijnen . Deze zijn allen geschonken zijn door bedrijven , rijke mensen en families . Hun namen staan dan ook op de houten zuilen gekerfd, in sierlijke karakters . Dit schrijn is het meest bezochte in Japan .
Je merkt op de foto meerdere meisjes , vrouwen en ook vooral jonge mannen , in tradionele klederdracht , kleurrijke Kimono’s. Ik vroeg in een winkel , of beter in een zaak die kimono’s verhuurde , wat de reden hiervoor was. Ik dacht huwelijk of feestdag etc. Maar nee, hier grijpt men elke gelegenheid aan om zich te verkleden . Mooie blijvende traditie zelfs de jeugd blijft hier zeer trouw en trots . Dit levert hen en mij dan ook mooie herinneringen .
Ik toon jullie verder nog wel enkele beelden van zo een winkel.
Maar nu verder fietsen naar mijn volgende stop enkele kilometers verder stroomafwaarts . Het Nanzenjifukuchicho tempel complex zo niet het mooiste dan zeker het rijkste tempelkomplex. Overbluffend in een woord , groots , rijkelijk versierd , in een mooi park met dikke bomen onder de stralende zon .
Bij het buitenzijden van dit complex, rij ik door ,waarschijnlijk de rijkste buitenwijk van de stad . Links en rechts prachtig in wit ommuurde, traditionele ruime villa’s . Grote tuinen , hetgeen al helemaal ongewoon is in Japan . Eerst dacht ik dat het bijgebouwen waren van het tempelcomplex, omdat ze er ook aanpalend aan liggen . Maar nee daarvoor was de wijk veel te groot . Je ziet ook geen enkele wagen geparkeerd in de straten .
Op weg naar mijn volgende stop ” Het witte paviljoen“.
Hier kom je binnen en overvalt je de , naast de paden , prachtig symmetrische aangeharkte zandpatronen .
Net nu ik ook bij ons een nieuwe Zandkunstenaar ontdekt heb . Niet nieuw dus maar al duizenden jaren oud .
Ook de eerste stuik in bloei, een mooi kronkelend met stenen afgeboord bergpad . Rijke villa’s en tempels zijn voorzien van grijze mat geglazuurde dakpannen , die eindigen met een symbool .
Van hier rij ik weer naar mijn hotel de Kyoto Tower .
Ik eindig vandaag met een leuk tafereeltje dat ik passeerde op weg naar (huis).
arround the world 