De tijd was vervlogen. Uiteindelijk hebben we na 12 uur werken een mooie prestatie geleverd . We kregen meerdere complimenten , zowel voor onze keuze van onderwerp als voor onze afwerking..
We stonden tenslotte voor het oudste en best bewaarde Samurai kasteel in Japan.
Nu moesten we wachten tot 07,00 voor de prijsuitreiking .
Uiteindelijk zijn Drie Japanse teams met de prijzen gaan lopen . Niet echt verwonderlijk als je het resultaat ziet . Maar toch ben ik blij met mijn benadering , ik zoek het vooral in de originaliteit , want in alle competities , zie ik een duidelijke trend ; vogels, dieren , draken etc. dus als ik nu nog de technische afwerking kan verbeteren dan hoop ik een trendbreuk te realiseren in deze kunstwereld . ik toon jullie enkele beelden . Weet dat het zeer moeilijk is om ijssculpturen te fotograferen , je kan enkel een goede foto maken met een statief en lange sluitertijd .
Uiteindelijk , na al ons materiaal weer opgeruimd te hebben en een ontbijt in het hotel genuttigd te hebben . Konden we tegen 09,00 uur gebroken , maar tevreden gaan slapen . De pijn in mijn rug was bijna niet te harden . Wat worden we toch oud hè!
Zondag 18,00 uur . Ik werd wakker en zag dat het alweer donker was.
Ik zocht een typisch Japans restaurant . Prachtig , voor mijn neus zag ik de chef met ongelofelijk veel zorg en met een vlijmscherp mes traag fijne sneden van de verse rauwe vis snijden ,om die dan op de punt van zijn mes zorgzaam en perfect harmonisch op het bord te schikken naast de andere soorten die daar al geschikt lagen .
Een heerlijk Chinees wit wijntje maakte het geheel een feest voor de tong.
Dat Japan een proper land was dat had ik wel verwacht . Maar het niveau , is werkelijk verbijsterend . Geen enkel papiertje , sigarettenpeuk of gezwegen van lege blikjes of wat dan ook . Op de voetpaden vindt je dan ook regelmatig boodschappen om geen vuil te droppen . Ook roken mag je maar op bepaalde plaatsen en zie je dus heel weinig . Er viel eens een papiertje uit mijn zak , en voor ik kor reageren had mijn begeleidster het al opgeraapt.
Ook de algemene stilte valt hier enorm op . In de trein spraken de mensen of weinig of vrij stil. Niet zoals David. En ik aiaiai .
Het was ons al opgevallen dat we regelmatig een vogel hoorden fluiten die we niet zagen . Bleek een signaal te zijn aan de verkeerslichten . Bij groen klonk een rustig vogelgeluid , bij rood een eerder een alarm. Leuk in het begin en zeker origineel , maar vervelende op den duur .
arround the world 